İnsanın hem kendiyle olan iletişiminde, hem ailesi ve ikili ilişkilerinde hem de iş dünyasında en önemli engellerinden biri ” Gerçekçi Olmayan Beklentiler” sanırım.

Birine daha iyisini yapabileceğini söylediğinizde o da potansiyelini zorluyor ve daha iyisini yapıyor. Tam tersi söylem ve beklendi benzer şekilde düşük sonuçlar çıkarıyor ,gelişimi ve potansiyeli engelleyebiliyor.

Mesela sınıfında dersini ilgiyle dinleyen öğrencilerin olduğu bir ortamda öğretmenin öğrencileri için daha fazla çabaladığını görmek mümkün. Öğrencilerin öğretmenden beklentisi arttıkça öğretmenin potansiyeli de artıyor.

Bunun gibi yöneticiler şirketlerinde potansiyelinin daha yüksek olduğunu düşündüğü birine daha fazla sorumluluk yükleyip beklentilerini yükselttiğinde, bunu ifade ettiğinde, kişinin kendisini geliştirme olanakları sağladığında performansının arttığı görülüyor.

Daha geniş olarak tüm hayatımızı etkileyen bir döngüden bahsetmek mümkündür. Buna Pygmalion Etkisi deniyor.

Yani işin özü birinin, çocuğumuzun, iş arkadaşımızın vs. potansiyelini görebilir ve onlara yapabilecekleri şeyler konusunda destek olur ve yönlendirirsek gerçek potansiyellerini gerçekleştirmelerine olanak sağlayabiliriz.

Peki aşırı yüksek yada gerçekçi olmayan beklentilere girildiğinde ne oluyor :

Bu durum önce hayal kırıklığı oluşturuyor, öfke ve kutuplaşma oluşturuyor. Sonra tembellik yada bir şey yapmama, sonra kendini suçlama ve pişmanlık, sonra da inançsızlık ve şüphe. Böyle bir döngü çıkıyor karşımıza.

Dolaysıyla hayatın her alanında olduğu gibi burada da bir denge halinden bahsetmek ve dengeli bir bakış açısına sahip olmanın önemli olduğunu söylemek gerekiyor.